Tο νέο Wilier Cento 10 Air

H τάση είναι aero!

Ταξιδεύουμε στη βορειοανατολική Ιταλία για να δοκιμάσουμε το νέο road bike της Wilier

Στην επίσημη αγαπημένη των Ιταλών (και δική μας πλέον), σύμβολο του διεθνούς lifestyle και της ιταλικής φινέτσας, βρεθήκαμε για τρεις μέρες, μετά από πρόσκληση της Wilier και της ελληνικής αντιπροσωπείας Racing Cycles για να δοκιμάσουμε το καινούργιο road bike της εταιρείας. Το εντυπωσιακό πλαίσιο με το οποίο «έτρεξε» ο Filippo Pozzato, στο φετινό Giro d’Italia με τα χρώματα της ομάδας Wilier-Southeast.

Η φιλοξενία των ανθρώπων της Wilier ήταν εξαιρετική. Η διαμονή μας έγινε σε ένα από τα ακριβότερα ξενοδοχεία πέντε αστέρων της πόλης και η φροντίδα και η εξυπηρέτηση του προσωπικού μάς έκανε να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Όλο το ξενοδοχείο ήταν στολισμένο με μπαλόνια και σημαίες της ιταλικής εταιρείας και με εντυπωσιακά πορτρέτα του «Pippo». Οι άνθρωποι της Wilier είχαν δημιουργήσει μία γιορτινή ατμόσφαιρα που μας έκανε να ανυπομονούμε να δούμε και να δοκιμάσουμε το καινούργιο τους δημιούργημα. Αναμφίβολα, ήταν μία από τις καλύτερες παρουσιάσεις που έχουμε παρευρεθεί.

Για τη σχεδίαση του Cento 10 Air η ιταλική εταιρεία θέλησε να ξεφύγει σχεδιαστικά από την παραδοσιακή αντίληψη «narrow is aero». Το ποδήλατο έχει σχεδιαστεί σαν σύνολο ώστε το πλαίσιο να συνεργάζεται με τα περιφερειακά εξαρτήματα για την επίτευξη της μέγιστης δυνατής απόδοσης. Ολοι οι σωλήνες του πλαισίου έχουν σχεδιαστεί στα πρότυπα της NACA και έχουν τροποποιηθεί, ανάλογα με τις ανάγκες, με τη θεωρία του Kamm, για να διατηρηθεί η αεροδυναμική απόδοση σε υψηλά επίπεδα, χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά η ακαμψία και το βάρος, τηρώντας πάντα τους κανονισμούς της UCI.

Alabarda
Την παράσταση «έκλεψε» το εντυπωσιακό monocoque cockpit της Wilier με την ονομασία Alabarda. Σχεδιασμένο στα πρότυπα της NACA, διαθέτει ειδικό 3-pc σύστημα με μία βίδα που εξασφαλίζει σταθερό και ασφαλές σφίξιμο με τον steerer tube του πιρουνιού, και εναρμονίζεται απόλυτα με το head tube του πλαισίου, για τη μέγιστη βελτίωση της αεροδυναμικής. Ο λαιμός, έχει μεγαλύτερη κλίση στις 10.30­­­°, ώστε να έρχεται σε απόλυτη ευθεία με το τιμόνι και να κρυβεται πίσω απο αυτο στη μετωπική πρόσκρουση του αέρα. Αυτή η σχεδίαση όμως δημιουργεί μία πιο χαμηλή θέση οδήγησης – απο το συνηθισμένο – κατα 1.8 εκατοστά. Για αυτό το λόγο, η Wilier έχει προσθέσει δύο ειδικά spacers που βοηθούν τον αναβάτη να φέρει στα μέτρα του το ύψος του κόκπιτ.

Τα καλώδια των ταχυτήτων γίνονται «αόρατα» καθώς δρομολογούνται εσωτερικά του λαιμού και του head tube. Στην περιπτωση χρήσης ηλεκτρονικής σειράς Di2/EPS, το σχετικό unit τοποθετείται μέσα και κάτω απο το λαιμό και στηρίζεται απο ειδικό carbon λαμάκι, που λειτουργεί σαν ελατήριο, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να αφαιρέσεις το unit, χωρις τη χρηση εργαλείων, όταν θες να φορτίσεις την μπαταρία ή να ρυθμίσεις τα σασμάν.

Τι ψάχνει ο Fabu κάτω απο το λαιμό του Cento 10 Air του Pozzato;

Στο οπίσθιο τρίγωνο, τα seat stays δένουν με το seat tube στο χαμηλότερο επιτρεπτό σημείο, σύμφωνα πάντα με τους κανονισμούς της UCI. Μελέτες απέδειξαν, πως όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση μεταξύ των πλαϊνών τοιχωμάτων του ελαστικού και των seat stays (το ίδιο ισχύει και για το πιρούνι) τόσο καλύτερη είναι η αεροδυναμική απόδοση. Για αυτόν το λόγο οι σχεδιαστές επέλεξαν φαρδύτερη σχεδίαση στα seat stays και στα καλάμια του πιρουνιού, η οποία επιτρέπει τη χρήση direct mount φρένων που βελτιώνουν την απόδοση και την αίσθηση κατά το φρενάρισμα και μπορούν να υποδεχθούν έως και 28άρια ελαστικά.

Η μεσαία τριβή είναι τύπου Shimano Press Fit 86 και δένει απόλυτα με τα ασύμμετρης σχεδίασης chainstays, διασφαλίζοντας υψηλά επίπεδα ακαμψίας για τη μέγιστη μεταφορά της δύναμης.

Το σφιχτηράκι είναι καλά κρυμμένο από τον αέρα στο εσωτερικό του top tube, για τη βελτίωση της αεροδυναμικής και της αισθητικής του πλαισίου. Το παλουκόσελο, σχεδιασμένο από την Wilier και κατασκευασμένο από την Ritchey, ακολουθεί το πρότυπα NACA και τη σχεδίαση KAMM TAIL, τηρώντας τους κανονισμούς της UCI, με setback στα 22 χιλιοστά.

Καινούργιας σχεδίασης είναι και το dropout, με δύο βίδες για τη στήριξή του με το πλαίσιο και την τελευταία 2-in-1 τεχνολογία της Wilier και είναι συμβατό με μηχανική και ηλεκτρονική σειρά.

Ανεβαίνοντας προς Falzarego…
Σκαρφαλωμένη στα 1224 μέτρα και περικυκλωμένη απο βραχώδεις πλαγιές, αλλές γκρι, άλλες πράσινες και οι πιο θαρραλέες λευκές, η Cortina ζεί και υπάρχει γύρω απο τα σπορ. Μερικά απο τα πιό διάσημα περάσματα του Giro d’Italia βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά. To επιβλητικό Passo Giau, το μαγευτικό Passo Falzarego και το «παγωμένο» Passo Valparola είναι τα πιο κοντινά. Tρεις κορυφές απο τις οποίες πέρασε φέτος το πελοτόν στο «βασιλικό» 14o stage του Giro.
H Wilier είχε προγραμματίσει μια πιο «εύκολη» διαδρομή για τη δοκιμή του νέου της μοντέλου, χωρίς κάποιο απο τα τρία φημισμένα περάσματα. Ο ενθουσιασμός μου να οδηγήσω το καινούργιο Wilier και να σκαρφαλώσω σε αυτες τις βουνοκορφές ήταν τόσο μεγάλος που φυσικά και δεν πήγα μαζί με το γκρούπ… Με το που «καβάλησα» το κατακόκκινο Cento 10 Air κατευθύνθηκα αμέσως προς Passo Falzarego…

Η πρώτη αίσθηση είναι πάντα η πιο σημαντική για εμένα στη δοκιμή ενός ποδηλάτου. Είναι αυτή που με κάνει να ξεχωρίσω ένα «καλά» στημένο απο ένα «εξαιρετικά» στημένο ποδήλατο. Το Wilier Cento 10 Air ανήκει στη δευτερη κατηγορία. Είναι ένα καταπληκτικά ζυγισμένο πλαίσιο με καθαρόαιμο αγωνιστικό στήσιμο και γεωμετρία που σου δίνει αμεσως την αίσθηση πως γίνεται προέκταση του σώματός σου.

Ανεβαίνοντας προς Falzarego εκτίμησα την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει οι σχεδιαστές της Wilier στο κομμάτι της ακαμψίας. Αν και μου ήταν αρκετά δύσκολο να έχω στραμμένα τα μάτια μου στην οθόνη του Garmin Edge 1000, η ομορφιά του τοπίου ειναι απερίγραπτη, τα νούμερα επιβεβαίωναν την αίσθησή μου πως η δύναμη που ασκούσα στα πετάλια δεν πήγαινε… χαμένη. Εξαιρετικά άκαμπτο ήταν και το Alabarda σε κάθε δυνατό ορθοπέταλο απο τα drops.

Φτάνοντας στην κορυφή, στα 2105 μέτρα, με τη θερμοκρασία στους 9 βαθμούς και φορώντας καλοκαιρινή εμφάνιση, είχα δυο επιλογες: ή να κατέβω οσο πιο γρήγορα γίνεται, για να μην την «αρπάξω», ή να ανέβω ακόμα πιο ψηλά προς Passo Valparola, στα 2196 μέτρα, και οτι γίνει…
Επειδή η ζωή ειναι πολύ μικρή – δε θα ζήσουμε χίλια χρόνια – και επειδή τέτοιες ευκαιρίες δε δίνονται κάθε μέρα, αποφάσισα να πάω ψηλότερα απο τα… σύννεφα, τέρμα «γκάζι», για να καταλήξω στα εξής συμπεράσματα: η ποδηλασία δρόμου ειναι πολύ σκληρή, η «καρδούλα» μου αντέχει πιο πολύ απο όσο νόμιζα και το Wilier Cento 10 Air είναι πολύ γρήγορο…

Σε μια απόσταση-τοίχος ενός χιλιομέτρου προς Valparola, απο τα 2105 στα 2196 μέτρα, μπόρεσα να κρατήσω 355w average (στα 76 κιλά) και να είμαι μόλις 30» πιο αργός απο το χρόνο του… Chaves στο φετινό Giro! Το Wilier Cento 10 Air απλά… πετάει!