Ποδηλατώντας στα «Ψηλά βουνά» της Στερεάς Ελλάδας

Ένα brevet 200 χλμ που διαδραματίζεται σε ένα μαγευτικό σκηνικό τεσσάρων ορεινών όγκων της Στερεάς Ελλάδας.

Σε υψόμετρο 330 περίπου μέτρων από τη θάλασσα, είναι χτισμένο το Πετροχώρι Αιτωλοακαρνανίας.

Είναι ένα από τα χωριά της ιστορικής περιοχής του Απόκουρου, όπως ονομάζεται από τον αρχαίο λαό των Κουρητών που κατοικούσαν στην περιοχή. Ατενίζει στους αιώνες τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, την Τριχωνίδα, που, γύρω από τις όχθες της, πανέμορφα δάση από πλατάνια, λεύκες, ιτιές και πικροδάφνες ανατάσσουν την ψυχή του περιηγητή.

Αυτός ο έντονα ενεργειακός τόπος, τα τελευταία χρόνια, σηματοδοτεί την εκκίνηση και τον τερματισμό ποδηλατικών διοργανώσεων μεγάλων αποστάσεων (brevets) που υπογράφουν οι Thermo Randonneurs και ο Σπύρος Κούκος. Μια από αυτές τις διοργανώσεις, φαντάζει και η πιο μυθική για μένα, που αγαπώ τις αναβάσεις και τους φιδίσιους δρόμους που έρπουν στις πτυχές των βουνών. Είναι το brevet 200 χιλιομέτρων, με τίτλο «Ψηλά Βουνά» που τη φετινή χρονιά, θα πραγματοποιηθεί – εκ μεταφοράς από τον Μάιο – στις 19 Σεπτεμβρίου.

Τα πρώτα 32 χιλιόμετρα αποτελούν την ανάβαση προς τον Προυσσό, περνώντας από το Θέρμο, την πόλη που ο αρχαίος ιστορικός Πολύβιος αποκαλεί «ακρόπολη όλων των Αιτωλών», και βρίσκεται στο επονομαζόμενο από τον ίδιο «Θερμίων πεδίον».

 

Στο 45^ο περίπου χιλιόμετρο, ανταμώνουμε την Παναγιά την Προυσιώτισσα μέσα σ’ ένα φαράγγι επιβλητικό, απόκρημνο και βραχώδες, μεταξύ των βουνών Χελιδόνα, Καλιακούδα και της κατάφυτης από έλατα οροσειράς του Παναιτωλικού.

Βρέθηκα με ένα υπερβολικά φορτωμένο ποδήλατο στα μέρη ετούτα, το 2016. Ο δρόμος δύσκολος, με γκρεμούς απ’ τη μια και βράχους λαξευμένους απ’ τη δύναμη της φύσης απ’ την άλλη. Οι κλίσεις του εδάφους χωρίς καθόλου ευαισθησίες, ενώ στ’ αυτιά μου εναλλάσσονταν ψίθυροι άλλοτε ζεστά ενθαρρυντικοί, άλλοτε απότομοι και βίαια προτρεπτικοί που μου εξιστορούσαν τα πάθη του τόπου και την αποφασιστικότητα των ανθρώπων που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους εκεί… από τους πονεμένους επισκέπτες του αρχαίου Μαντείου του Οδυσσέα, μέχρι τους μοναχούς Διονύσιο και Τιμόθεο που με κίνδυνο της ζωής τους μετέφεραν την εικόνα της Παναγιάς απ’ την Προύσα της Μικράς Ασίας και φώτισαν τα βράχια του βουνού μ’ ένα δαδί πυρωμένο, και… την πίστη τους.

 

Η κατάβαση συνεχίζεται ως το 50^ο περίπου χιλιόμετρο, απ’ όπου ξεκινά και η δεύτερη μακρά ανάβαση (ως το 85^οχιλιόμετρο), πάνω σε μια μαγευτική διαδρομή ανάμεσα στα βουνά Χελιδόνα και Καλιακούδα, παράλληλα σχεδόν με τη ροή του ποταμού Καρπενησιώτη.  Στο 70^ο περίπου χιλιόμετρο και σε υψόμετρο 970μ, μπαίνουμε στο Καρπενήσι, ενώ ποδηλατούμε πλέον στη νοτιοδυτική πλαγιά του Τυμφρηστού, σε μια ορεινή περιοχή εξαίσιου φυσικού κάλλους, πλούσιας σε ιστορία από τα βυζαντινά χρόνια ως το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με αξιόλογα λαογραφικά στοιχεία που έχουν συλλεχθεί μέσα σε πλήθος μουσείων διάσπαρτων στα γύρω χωριά.

 

Στη διάρκεια της μεγάλης και απότομης κατάβασης που ακολουθεί ως το 110^ο περίπου χιλιόμετρο, ανταμώνουμε πάλι με τη Χελιδόνα, περνώντας από χωριά χτισμένα σε υψόμετρο μεταξύ 1300 και 500 μέτρων, όπως η Μηλιά, τα Σελλά, τα Φιδάκια – που είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος κατά πάσα πιθανότητα πάνω στην τοποθεσία της αρχαίας Οιχαλίας, πρωτεύουσας των Ευρυτάνων – και η Αγία Βλαχέρνα, κοντά στο νότιο τμήμα της τεχνητής λίμνης Κρεμαστών, δίπλα στον ποταμό Αρβανίτη.

 

Από το 110^ο χιλιόμετρο, ξεκινά η τρίτη μεγάλη ανάβαση του brevet, σε πιο ήπιες κλίσεις αυτή τη φορά, κι ενώ κινούμαστε παράλληλα με τις νοτιοανατολικές όχθες της λίμνης Κρεμαστών, ως το 120^ο χιλιόμετρο, όπου και συνεχίζουμε να ανηφορίζουμε ως το 135^ο χιλιόμετρο, ακολουθώντας αριστερά το δρόμο προς τον Άγιο Βλάσιο, από όπου αρχίζει ουσιαστικά και η μεγάλη κάθοδος προς το Αγρίνιο, περνώντας από τα χωριά που βρίσκονται ανατολικά της τεχνητής λίμνης του Καστρακίου, στις πλαγιές του βουνού Κουτούπα, της οροσειράς του Παναιτωλικού.

 

Σε 5 χιλιόμετρα μετά το Αγρίνιο, θα βρεθούμε και πάλι πάνω σε ανηφορική διαδρομή για Θέρμο, στην τελευταία ανάβαση της ημέρας, που απολαμβάνει την μαβιά θέα του δειλινού απέναντι από τις βόρειες όχθες της Τριχωνίδας, ως το 196^οπερίπου χιλιόμετρο. Πέντε κατηφορικά χιλιόμετρα μας χωρίζουν πια από το Πετροχώρι και την ολοκλήρωση ενός τουριστικού ποδηλατικού άθλου, στο σύμπλεγμα τεσσάρων ψηλών και αγέρωχων βουνών της Στερεάς Ελλάδας, του Παναιτωλικού, της Χελιδόνας, της Καλιακούδας και του Τυμφρηστού, και πλάι σε ποτάμια και λίμνες που συντηρούν φιλόξενα και με αγάπη περισσή μια σπάνια πανίδα και χλωρίδα.