Μετά την επίτευξη της πολυπόθητης ισορροπίας στους δύο τροχούς, το αμέσως επόμενο βήμα για κάθε αναβάτη, είναι η διατήρηση της ισορροπίας του χωρίς να κρατάει το τιμόνι.
Μια επιπλέον ικανότητα στο χειρισμό του ποδηλάτου που μια αποτυχημένη εκδοχή της αποτυπώνεται στο γνωστό ανέκδοτο με το παιδάκι που δείχνει στη μαμά πως κάνει ποδήλατο πρώτα χωρίς χέρια και μετά χωρίς… δόντια για προφανείς λόγους.
Πώς γίνεται να κάνεις ποδήλατο χωρίς χέρια; Πολύ απλά, πρώτα αφήνεις το ένα χέρι μετά το άλλο χέρι και έτσι κάνεις χωρίς χέρια ή… περίπου έτσι. Όσο πιο γρήγορα πηγαίνεις, τόσο πιο σταθερό είναι το ποδήλατο και πιο εύκολο να αφήσεις τα χέρια αλλά και τα αποτελέσματα σε περίπτωση απώλειας της ισορροπίας είναι πολύ πιο θεαματικά.Η ταχύτητα βέβαια αυτή, στην οποία αισθάνεται ο αναβάτης σιγουριά για να αφήσει το τιμόνι, είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας του. Εκτός από τη ματαιοδοξία της φιγούρας που εξυπηρετεί η κίνηση χωρίς χέρια, υπάρχουν και πρακτικοί λόγοι που την επιβάλλουν. Ποιος πανηγυρισμός νίκης σε ποδηλατικό αγώνα θα ήταν πλήρης, εάν δεν περιελάμβανε και τερματισμό με τα χέρια εκτός τιμονιού, σε θέσεις, γωνίες και κινήσεις, οι οποίες περιορίζονται μόνο από τη φαντασία του ποδηλάτη (Βλέπε SAGAN). Βέβαια, κάποιες τέτοιες απόπειρες που πραγματοποιήθηκαν σε λάθος στιγμή, κατά τον τερματισμό, είχαν σαν αποτέλεσμα είτε να κερδίσει κάποιος άλλος είτε μία μεγαλόπρεπη τούμπα.
Για να το καταφέρεις αυτό, θα πρέπει καταρχήν να κάνεις πετάλι ήρεμα και σταθερά στο μάλλον βρεγμένο δρόμο, με το αντιανεμικό να ανεμίζει εξαιτίας του αέρα που δυνάμωσε εκείνη ακριβώς τη στιγμή και το μανίκι από τα αντιανεμικό να «προβληματίζεται» για το πόσες ακτίνες έχει ο πίσω τροχός προσπαθώντας να τις μετρήσει. Όταν τα «καταφέρει», σίγουρα θα το καταλάβετε και εσείς. Επίσης, για έναν άγνωστο λόγο, όταν δεν κρατάς το τιμόνι, όλα τα αυτοκίνητα, πεζοί, γάτες, σκύλοι και λακκούβες της περιοχής βρίσκονται ξαφνικά μπροστά σου.
Προσωπικά, πιστεύω ότι τα αυτοκίνητα και οι πεζοί το κάνουν για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας, δεν εννοώ αυτά που έχουν σχέση με το φωτισμό, οι γάτες και τα σκυλιά επειδή διακατέχονται από το ένστικτο του κυνηγού, ενώ οι λακκούβες για να αποτελέσουν μια έκπληξη όχι απαραίτητα ευχάριστη. Βέβαια την απόλυτη ικανότητα στην οδήγηση ποδηλάτου χωρίς χέρια θα πρέπει να την αναγνωρίσουμε στους παλιούς ποδηλάτες των SIX DAYS, στην πίστα όπου για να προσελκύσουν θεατές συνήθιζαν να… ξυρίζονται κατά τη διάρκεια του αγώνα. Οι πηγές μου δεν αναφέρουν κάποια απρόοπτα κατά τη διαδικασία αυτή, όμως βαθιά πιστεύω ότι εάν υπήρχε το YOU TUBE εκείνη την εποχή, μάλλον θα είχαμε πολλά να δούμε.
Στη σημερινή εποχή βέβαια δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπει κάποιος στη διαδικασία του ξυρίσματος, αλλά μια πτώση, κάνοντας χωρίς χέρια, ενεδρεύει πάντα. Σε αυτήν την περίπτωση, φιλική συμβουλή, ποτέ μα ποτέ μην πείτε τον πραγματικό λόγο της πτώσης σε αυτούς που δεν σας είδαν, γιατί οι άνθρωποι κάποιες φορές γίνονται ιδιαίτερα επικριτικοί και σαδιστικά χιουμορίστες, ιδιαίτερα οι φίλοι και οι σύντροφοι. Πιστεύω ότι μετά από αυτές τις μικρές επισημάνσεις, όσοι ήδη κάνετε χωρίς χέρια θα προσέξετε κάποια σημεία και θα βελτιωθείτε περισσότερο, ενώ όσοι σκέφτεστε να το προσπαθήσετε, θα το ξεκινήσετε άμεσα.